Lenica Alfred, para prac z wystawy w Wuppertal z 1967 roku

Alfred Lenica, para obrazów wykonanych na indywidualną wystawę Artysty w Galerii Palette w Wuppertalu w 1967 roku. Karton malarski / tusz / gwasz. Obrazy o wymiarach 92,5 x 41 cm każdy, w świetle passe - partoua 69 x 20 cm. Odręczne sygnatury artysty widoczne na dole w lewym oraz prawym rogu. Na odwrocie odręczny napis A. Lenica 1967 "Wuppertal" oraz wystawowe notatki z numerami prac "9" oraz "11". Na plecach naklejone wycinki prasowe dotyczące tejże wystawy, gdzie zapewne obrazy zostały nabyte bezpośrednio od artysty. Stan zachowania doskonały !

Alfred Lenica ( 1899-1977), urodził się w 1899 r w Pabianicach, zmarł w 1977 r w Warszawie. Malarstwa i rysunku uczył się prywatnie w pracowniach Artura Hannytkiewicza i Piotra Kubowicza studiując jednocześnie ekonomię polityczną na Uniwersytecie Poznańskim, podjął też studia muzyczne w poznańskim konserwatorium. W latach 30-tych malował obrazy pod wpływem kubizmu, później surrealizmu. W 1947 r współtworzy grupę awangardy 4F+R / farba, forma, fantastyka, faktura + realizm/. Autor pierwszej polskiej pracy z nurtu informel - Farby w ruchu - tempera, 1949. Członek Grupy Krakowskiej. Po 1956 powrócił do informelu, z czasem powrócił do surrealizmu wypracowując własny styl - wirujących, kolorowych, niekiedy kaligraficznie opracowanych form i charakterystyczne, indywidualne techniki.

".. Wystawa w Zachęcie jesienią 1958 była drugą indywidualną prezentacją prac Lenicy w Warszawie. Taszystowskie obrazy Lenicy prezentowane na wystawie, w liczbie 54, tworzyły cykle: Plamy na ziemi i niebie, Nadawanie kształtu, Obrazy samorzutne, Zatrucie farbą, Pory roku, Po deszczu. Nie były datowane. Przeznaczono dla nich pięć sal, gdyż płótna miały zróżnicowane formaty. Pięć największych, z cyklu Plamy na ziemi i niebie, wyróżniało się monumentalną skalą, największy z nich — Obraz I — miał wymiary 230 x 135 cm. Wyróżniały się intensywnością, żywiołowością barw. Co interesujące, autorzy relacji z wystawy i recenzji wydawali się zgodni w psychologicznym odbiorze tych płócien. Nie tylko Konwicki pisał o „malarstwie dynamicznym, silnym, pogodnym, życzliwym ludziom”, inni także podkreślali jego pozytywne oddziaływanie, „optymizm”. Wystawa w Zachęcie w 1958 roku ugruntowała wysoką pozycję Lenicy w środowisku warszawskim i ogólnopolską, zapowiedziała/zainicjowała międzynarodową.

Po wystawie polskiego współczesnego malarstwa w Galerii Palette w Wuppertalu, odbywającej się niemal w tym samym czasie, Piotr Krakowski pisał: „Obrazy Lenicy, znane zresztą z ostatniej wystawy w Zachęcie, wykazywały naocznie zwielokrotnione bogactwo kolorystyczne, w niczym nie ustępujące tej gamie i rozpiętości koloru, jaką wykazuje przyroda w tysiącach odmian listowia, kwiatów i kolorystycznych zestawień przestrzennych”.

Malarstwo Lenicy zostało również dostrzeżone i wyróżnione przez krytykę niemiecką. Zorganizowano mu tam kilka lat później, w 1967 roku, wystawę indywidualną w tej samej galerii..."

Piotr Krakowski, Polacy w ogrodach Wuppertalu, „Kierunki” 1958, nr 48