J.M. Schwartz / Warszawa, srebro 12 ok. 1820 r.

Lichtarz wykonany ze srebra próby 12 łut w warszawskiej pracowni złotniczej Jana Macieja Schwartza (1772-1828) około 1820 roku. Forma oszczędna, ponadczasowo elegancka, utrzymana w stylu klasycystycznym. Srebro grubościenne, ciężkie, waga 348 gram, wysokość 26,5 cm. Na podstawie widoczna warszawska cecha probiercza dla sreber próby 12 łut oraz znak warsztatowy złotnika w formie wpisanego w prostokąt nazwiska M.Schwartz. Stan zachowania doskonały, celowo zachowana naturalna patyna czasu.

Jan Maciej Schwartz (1772-1828) - złotnik przybyły do Warszawy prawdopodobnie z Gdańska w ostatniej dekadzie XVIII wieku. Wyroby swoje wystawiał na wystawach przemysłu krajowego. W 1817 roku zostaje podstarszym cechu. Wiadomo, że w pracowni Schwartza w 1827 roku sztukę majsterską wykonał Karol Filip Malcz. Srebra Schwartza wyróżniają się doskonałością techniczną, mają doskonałe proporcje, przy prostej, lecz wystudiowanej formie oraz oszczędnej dekoracji złożonej najczęściej z motywów typowych dla późnego klasycyzmu.