Rzemiosło
"Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
search
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
  • "Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.
"Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.

"Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.

Hubert Hans (1880 - 1926), brąz patynowany, lata 20. XX wieku

2 500,00 zł

Masz pytanie? Napisz do nas
"Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.

"Łuczniczka", brąz patynowany, lata 20. XX w.

 

Hubert Hans (1880-1926), "Łuczniczka", brąz patynowany lata 20. XX wieku. Figura wysokość 42 cm. Stan zachowania bardzo dobry, naturalna patyna czasu, naturalne przetarcia. Na podstawie widoczna sygnatura artysty (foto).

Hubert Hans Dietzsch-Sachsenhausen urodził się w Sachsenhausen jako syn lekarza. Był nie tylko rzeźbiarzem, lecz także przedwojennym aktorem. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Kassel oraz pobierał nauki u słynnego rzeźbiarza Karla Begasa. W 1906 Dietzsch-Sachsenhausen osiadł w Berlinie, gdzie otworzył pracownię przy Neuen Winterfeldstraße 23, a później przy Königin-Augusta-Straße 1. U progu XX wieku Dietzsch pracował także jako aktor w prywatnym teatrze Lustspielhaus w Berlinie. Grywał również w produkcjach filmowych, wraz z duńską aktorką Astą Nielsen – w realizacjach takich jak: „Der wankende Glaube” (1913), „Ameryka do Europy sterowcem” (1914) i „Sexton Blake” (1915). Dietzsch-Sachsenhausen był doskonałym jeźdźcem konnym i służył podczas I wojny światowej jako zapalony rezerwista w der Garde Kürassiere. Był również bliskim przyjacielem księcia koronnego Wilhelma (1882–1951), ostatniego księcia koronnego Cesarstwa Niemieckiego i Królestwa Prus. Oprócz monumentalnych pomników wojennych Dietzsch-Sachsenhausen specjalizował się w lekkich, rytmicznych kompozycjach rzeźbiarskich przedstawiających tancerki w wyrafinowanych pozach. Prezentowana w katalogu „Tancerka” w doskonały sposób wpisuje się w stylistykę pierwszych dekad XX wieku. Lekka sylwetka nagiej tancerki w znakomity sposób łączy klasyczną prostotę kompozycji z dekoracyjnym wdziękiem miękkiej linii.