Strona główna
Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
search
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
  • Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok
Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok

Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok

W.Kossak - Wzruszająca praca największego polskiego batalisty

0,00 zł

Masz pytanie? Napisz do nas
Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok

Wojciech Kossak "Śmierć Przyjaciela", olej 1923 rok

 

Wojciech Kossak, "Śmierć Przyjaciela", wzruszająca praca największego polskiego batalisty. Olej / tektura 1923 rok. Praca przedstawia nostalgiczną scenę śmierci Ułana, któremu w ostatniej drodze towarzyszy wierny przyjaciel. W prawym dolnym rogu imienna, odręczna sygnatura artysty wraz z datą "Wojciech Kossak 1923". Obraz zachowany w oryginalnej, drewnianej ramie o wymiarach 46,5 x 38 cm, w świetle ramy 32 x 23 cm. Na odwrocie odbita oryginalna pieczęć składu materiałów malarskich Róży Aleksandrowicz w Krakowie, ulica Basztowa 11. Ogólny stan zachowania doskonały !!

Wojciech Kossak (Paryż 1856- Kraków 1942). Syn i uczeń Juliusza Kossaka, ojciec Jerzego, kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, Akademii monachijskiej i w Paryżu. W latach 1895-1902 przebywał głównie w Berlinie, pracując dla cesarza Wilhelma II. Malował też dla dworu Franciszka Józefa II. Wiele podróżował, m.in. do Hiszpanii i Egiptu, gdzie wykonywał szkice do zamierzonych panoram. W późniejszych latach kilkakrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych wykonując zamówienia portretowe. W 1913 r. był mianowany profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Był współautorem panoram: Racławice (1893-1894), Berezyna (1895-1896), Bitwa pod piramidami (1901) oraz szkiców do niezrealizowanej Samosierry (1900). Niezrównany malarz scen batalistycznych i historycznych. Gloryfikował w nich wojsko polskie: ułanów, szwoleżerów, legionistów. Doskonale opanował sztukę malowania koni. W późniejszym okresie twórczości malował masowo sceny rodzajowe, batalistyczne, portrety z koniem w roli głównej.