M. Mankielewicz / Warszawa, srebro 84 pocz. XX wieku

Piękny talerz serwisowy z warszawskiej pracowni złotniczej Michała Mankielewicza wykonany w latach 1905-1915 ze srebra próby 84. Srebro grubościenne, ciężkie, średnica 25 cm, waga 404 gram. Na spodzie widoczna warszawska cecha dla sreber próby 84, imienny znak złotnika M.MANKIELEWICZ oraz znak warsztatowy kooperującej pracowni "NiP" (Nagalski i Psyk), działającej pod tą nazwą do śmierci Psyka w 1915 roku . Stan zachowania doskonały, drobne ryski widoczne jedynie na spodzie.

Michał Mankielewicz (prawdziwe nazwisko Monkielewicz) (1855-1911), złotnik warszawski, uczeń lwowskiego jubilera Józefa Ostrowskiego, znany filantrop, mecenas sztuki. Samodzielną pracownię oraz magazyn wyrobów otworzył w 1880 roku w gmachu Teatru Wielkiego w Warszawie, który to działał nieprzerwanie w tymże miejscu do wybuchu wojny. Salon sprzedażowy słynął z najpiękniejszych brylantów w Warszawie. Przedmioty srebrne oraz biżuterię reklamowano w prasie jako "magazyn i fabryka wyrobów jubilerskich. Fabryka jedyna w Warszawie w większym zakresie prowadzona. Modele własne, oryginalne w przeważnej części gdzie indziej nie powtarzające" , bądź "wielki wybór przedmiotów artystycznych i bogatych luksusowych". Mankielewicz wiele podróżował, brylanty sprowadzał bezpośrednio z Antwerpii, Amsterdamu, Londynu i Paryża, nawiązał w całej Europie niespotykane na te czasy kontakty biznesowe. Posiadał również w swojej ofercie największy w Polsce skład sreber zagranicznych (francuskich, austriackich , czy niemieckich). Złotnik znany na warszawskich salonach, znany teatroman, ciekawostką jest to, iż na początku kariery jako zamożny filantrop podarował fortepian nieznanemu jeszcze Paderewskiemu. Po śmierci Mankielewicza w 1911 firma przeszła w ręce spadkobierców działając jako magazyn sprzedażowy do 1939 roku.