Kolekcjonerska solnica, srebro Watykan, lata 30. XIX wieku

Kolekcjonerska solnica w stylu klasycznym wykonana na terytorium Państwa papieskiego około 1830 roku ze srebra próby 800. Duża, głęboka czara w formie antycznej wazy wsparta jest na ramionach trzech Gracji odzianych jedynie w przepaski biodrowe. Papieski znak dla srebra widoczny zarówno na samej wazce , jak i na podstawie. Solnica jest duża, ciężka. Wysokość 9,5 cm, podstawa o średnicy 8 cm, waga 141 gram. Stan zachowania doskonały, widoczna naturalna patyna czasu.

W 1738 r., Wraz z reformą statutu złotników, gildia otrzymała nazwę „Nobil Collegio degli Orefici ed Argentieri di Roma” (Szlachetne kolegium złotników i złotników w Rzymie). Znakiem gwarancyjnym użytym przed inwazją francuską była seria „skrzyżowanych kluczy św. Piotra pod parasolem liturgicznym” zamknięta w tarczach, owalach lub innych geometrycznych kształtach. Napoleon Bonaparte dekretem z 17 maja 1809 r. przyłączył do Cesarstwa Francuskiego terytoria należące do państwa papieskiego. Dekretem cesarskim z 13 kwietnia 1810 r. wprowadzono na terytoriach rzymskich francuski model cechowania metalu szlachetnego. Po upadku Napoleona kongres wiedeński przywrócił papieża na jego terytoria i 24 maja 1814 r. Papież Pius VII wrócił do Rzymu. Od 1815 roku przywrócono dawny system miar i cechowania sreber powracając do "skrzyżowanych kluczy".