Schwartz Jan Maciej, solnica kolekcjonerska, Warszawa ok. 1800 roku

Wyjątkowa solnica kolekcjonerska wykonana w wybitnej, warszawskiej pracowni złotniczej Jana Macieja Schwartza (1772-1828) około 1800 roku. Forma oszczędna, ponadczasowo elegancka, utrzymana w stylu klasycystycznym. Srebro 12 - łut, na spodzie widoczna cecha srebra, w polu prostokątnym o zaoblonych narożach nazwisko pisane kursywą Schwartz cecha srebra 12 w Warszawie. Srebro grubościenne, ciężkie, waga 113 gram, szerokość 12 cm, wysokość 8,5 cm. Wnętrza oryginalnie, grubo złocone z niewielkimi przetarciami. Stan zachowania doskonały, naturalna patyna czasu.

Jan Maciej Schwartz (Szwartz) (1772-1828) - złotnik przybyły do Warszawy prawdopodobnie z Gdańska w ostatniej dekadzie XVIII wieku. Wyroby swoje wystawiał na wystawach przemysłu krajowego. W 1817 roku zostaje podstarszym cechu. Wiadomo, że w pracowni Szwartza w 1827 roku sztukę majsterską wykonał Karol Filip Malcz. Srebra Szwartza wyróżniają się doskonałością techniczną, mają doskonałe proporcje, przy prostej, lecz wystudiowanej formie oraz oszczędnej dekoracji złożonej najczęściej z motywów typowych dla późnego klasycyzmu.