Jan Maciej Szwartz, Warszawa około 1820 roku

Kolekcjonerska cukiernica wykonana w wybitnej, warszawskiej pracowni złotniczej Jana Macieja Schwartza (1772-1828) około 1820 roku ze srebra próby 12 łut. Cukiernica w formie prostopadłościennej szkatułki o silnie ściętych narożach ustawiona na nóżkach w formie lwich łap na kulach. Na wszystkich ściankach dekorowana dekoracyjnymi plakietami, wieko wysklepione z plakietą. Ponadczasowo elegancka, utrzymana w stylu klasycystycznym forma z najlepszego okresu złotnictwa warszawskiego ! Na spodzie w polu prostokątnym o zaoblonych narożach widoczne nazwisko pisane kursywą Schwartz oraz warszawska cecha srebra 12 łut. Srebro grubościenne, ciężkie, waga 800 gram, szerokość 17 x 11 cm, wysokość 10 cm. Stan zachowania doskonały, celowo zachowana naturalna patyna czasu.

Jan Maciej Schwartz (Szwartz) (1772-1828) - złotnik przybyły do Warszawy prawdopodobnie z Gdańska w ostatniej dekadzie XVIII wieku. Wyroby swoje wystawiał na wystawach przemysłu krajowego. W 1817 roku zostaje podstarszym cechu. Wiadomo, że w pracowni Schwartza w 1827 roku sztukę majsterską wykonał Karol Filip Malcz. Srebra Schwartza wyróżniają się doskonałością techniczną, mają doskonałe proporcje, przy prostej, lecz wystudiowanej formie oraz oszczędnej dekoracji złożonej najczęściej z motywów typowych dla późnego klasycyzmu.