Sprzedane
Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
search
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
  • Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku
Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku

Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku

Kolekcjonerskie solniczki w stylu klasycystycznym, Szwartz (1772-1828) / Warszawa

0.00 zł

Masz pytanie? Ask about product
Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku

Szwartz Jan Maciej, solnice kolekcjonerskie, Warszawa ok. 1800 roku

 

Wyjątkowa para kolekcjonerskich solniczek wykonanych w wybitnej, warszawskiej pracowni złotniczej Jana Macieja Szwartza (1772-1828) około 1800 roku. Forma oszczędna, ponadczasowo elegancka, utrzymana w stylu klasycystycznym. Srebro 12 - łut. Na każdej z solniczek widoczna cecha srebra, w polu prostokątnym o zaoblonych narożach nazwisko pisane kursywą M.Szwartz oraz znak warsztatowy złotnika w formie znaku miejskiego m-sta Warszawy - wyobrażenia Syrenki w polu owalnym. Srebro grubościenne, ciężkie, waga łączna 232 gram, szerokość 12,5 cm, wysokość 9 cm. Wnętrza oryginalnie, grubo złocone. Stan zachowania doskonały, naturalna patyna czasu.

Jan Maciej Szwartz (1772-1828) - złotnik przybyły do Warszawy prawdopodobnie z Gdańska w ostatniej dekadzie XVIII wieku. Wyroby swoje wystawiał na wystawach przemysłu krajowego. W 1817 roku zostaje podstarszym cechu. Wiadomo, że w pracowni Szwartza w 1827 roku sztukę majsterską wykonał Karol Filip Malcz. Srebra Szwartza wyróżniają się doskonałością techniczną, mają doskonałe proporcje, przy prostej, lecz wystudiowanej formie oraz oszczędnej dekoracji złożonej najczęściej z motywów typowych dla późnego klasycyzmu.